یکی از نگرانی های انسان روزگار ماست . در سراسر دنیا اندیشمندان ، تمداران ، برنامه‌ریزان آموزشی و پدران و مادران تلاش می کنند شیوه‌هایی بیابند که بتوان با استفاده از آنها کودکان امروز را برای زیستن در دنیای غیر قابل پیش‌بینی فردا آماده کرد . تاکنون مطالب بسیاری در مورد هدف تعلیم و تربیت نوشته شده است شاید بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت معتقد باشند که تربیت ، فراگیران را به سطوحی از رشد می رساند که خود به تنهایی قادر نیستند به آن سطوح برسند .
مایه‌ی بسی تأسف است که مدارس امروز برای دستیابی به فن‌آوری‌هایی که به کار یافتن اطلاعات می آیند ، در فشار قرار گرفته‌اند واین امر به بهای غفلت آنها از چهار ستون آموزش یعنی «آموختن چگونه دانستن ، آموختن چگونه رفتار کردن ، آموختن چگونه با دیگران زیستن و آموختن چگونه بودن» تمام شده‌است .
تعلیم و تربیت فقط فراهم آوردن اطلاعات نیست بلکه پرورش کامل شخصیت انسان و سیر و سفر به دنیای درون به قصد ایجاد شناخت و پرورش ارزشهاست . در چنین دیدگاهی بی‌گمان معلمان در کانون فرایند آموزش جای می گیرند و آموزش بدون وجود آنان ناممکن است . به گمان بسیاری از ما جوهر آموزش – آموختن به منزله‌ی گنج درونی انسان- نامحسوس و درک ناشدنی است .
درباره این سایت